Hic est angulus domus meae, spero tibi quoque eum probaturum esse.
Die serena, cortinas aperi et lucem solis admitte ut domum splendidam reddas. Hoc genus singulare castrorum domi est, quod nobis infinitam pulchritudinem et gaudium affert.
Sol donum naturae est, cuius calor et splendor vitalitatem in vitam nostram afferre possunt.
Cathedra alba sigillo alto, in clara aestiva luce, tam mollis et procax est.
Cathedra et Mensa Caffearia Canis Marini Dorso Alto
Aestas per fenestram influit, et omnia in domo a sole clare delineantur.
Aperi cortinas et sine luce solis in cubiculum lucere, et mutationes in aere domus tuae statim sentire poteris.
Lux solis est vis peculiaris quae omnia calefacit.
Extra fenestram, plantae plenae sunt vitalitate.
Intra aedes, lux solis clara omnem angulum illuminat, totum conclave pellucidum et commodum reddens.
Cum quiete in sole sedemus, eius calorem sentire possumus, animus noster quoque levis et laetus erit.
Non solum corpus nostrum nutrit, sed etiam animae nostrae solacium et quietem affert.
Olla nivis caeruleae frigidissimae iuxta sellam fuscam X latens, laetissime apparet, aliquid refrigerationis hac aestate calida afferens.
Sole lucente, variis actionibus indulgere possumus.
Libros tuos dilectissimos in sole legere potes, verba cum sole saltare permittere, et affectus sapientiamque in eis gustare; in sole yogam exercere, omnem corporis tui unciam extendere, et cum natura unum fieri potes;
Crea, interiores affectus emitte, et inspirationem ac sol una lucere sine.
Lux solis non solum lux est, sed etiam energiae manifestatio.
Cathedra Nobilis Brunnea X
Sol splendente, corpus et mens nostra nutriuntur, et sensus gaudii ac bene esse emergit.
Sol in domum admitte, id est, pulchritudinem et felicitatem in vitam admitte.
Domus aprica, plena calore et gaudio, sensum tranquillitatis et gaudii praebet.
Quotidie ad solem expergisci et pulchritudine matutina frui posse beatitudo incomparabilis est.
Mensa, liber, thea, obliviscere temporis praeteritum.
Mensa singularis tubularis argentea
Hoc modo, aestate sunt quaedam quieta momenta, impetum ab aestate fervida allatum pellens.
Hic modus domi castra ponendi nobis permittit ut nutrimentum naturae sentiamus, sole fruamur, domum nostram apertam et claram reddamus, et gaudio castrorum domi fruamur!
Vespere, acervum luminarium lenium accendi, domum statim atmosphaera calida implens.
Lux tenuis lenem aureolam iacit, cubiculum leni sensu implens.
Lumina saltabant et interdum micabant, quasi elfi saltarent.
Parva puncta lucis iaciunt, omnem domus angulum illuminantes, velut manus invisibiles et mites animam blandientes.
Mutatur rhythmus luminarium, et umbrae saltantes pulchras figuras in parietibus intertexunt, hominibus sensum solacii et gaudii afferentes.
Sub talibus luminibus, domus quasi perfugium calidum fieri videtur, quod homines tranquillos et quietos reddit, et eruptio dulcium laetorumque affectuum in cordibus eorum oritur.
Tempus publicationis: XXV Augusti, MMXXIII
